Het jargon van hardlopers: praat als een pro
Hardlopen is vrijheid. Schoenen aan, deur uit, hoofd leeg. Maar zodra je een beetje serieus begint te trainen, duik je een wereld in waar het niet alleen om lopen gaat. Er is een ritme, een strategie, een flow. En – laten we eerlijk zijn – er is ook een hoop jargon.
Sta je na een training met andere lopers te kletsen, dan vliegen de termen je om de oren. “Ik ging net iets te hard in m’n tempo run en had m’n cadans niet onder controle.” Of: “Dat was een pittige taper tantrum.” (Geen zorgen, ik leg die zo uit.)
Sommige woorden voelen bijna magisch. “Shake-out run” – alsof je de stress uit je benen schudt. “Negatieve split” – het gevoel dat je alles perfect hebt getimed. “Taperen” – de spanning van een race die dichterbij komt, het verlangen om los te gaan.
Laten we samen door deze geheime hardlooptaal heen lopen.
De flow van het lopen
- Cadans – Het ritme van je passen. Hoe vaker je voeten de grond raken per minuut, hoe soepeler je loopt. De sweet spot? Vaak rond de 170-180.
- Footstrike – Hoe je voet de grond raakt. Voorvoet, middenvoet, of hiel. Uiteindelijk gaat het om wat voor jóu werkt.
- Verticale oscillatie – Ook wel “bounce” genoemd, heb je dit veel dan loop je “springerig”, heb je dit weinig dan loop je “grounded” en blijf je dichtbij de grond.
- Shake-out run – Een korte, lichte run voor of na een race. Even alles losgooien. Alsof je een bladzijde omslaat en klaar bent voor wat komt.
Training: meer dan alleen kilometers maken
- Duurloop – De ziel van je training. De lange, rustige kilometers waarin je leert volhouden, denken, voelen.
- Fartlek – Speels versnellen, zonder strak plan. Rennen op intuïtie, net als een kind in de wind.
- Tempo run – De grens opzoeken. Niet voluit, maar nét zwaar genoeg om je ademhaling onder controle te houden.
- VO2max-training – Het moment waarop je longen schreeuwen, je benen branden en je hoofd zegt: nog één herhaling.
Racedag: spanning, tactiek en die finishlijn
- DNF (Did Not Finish) – Soms zegt je lichaam ‘nee’, hoe graag je ook wil. Dat is geen falen, dat is leren.
- DNS (Did Not Start) – Je stond niet aan de start. Misschien door een blessure, misschien omdat je voelde dat het niet de dag was. Een startlijn komt altijd weer terug.
- Gun time vs. Netto tijd – De officiële tijd vanaf het startschot versus jouw eigen tijd vanaf de startstreep. Bij een PR telt maar één ding: die netto tijd.
- Taperen – Minder trainen in de weken voor een race. Het voelt als een strijd tussen ratio en gevoel. Je wilt gáán, maar je moet wachten. Het is als de stilte voor een storm. (Taper tantrum: de frustratie en onrust tijdens deze fase. Ja, dat is een ding.)
- Negatieve split – De kunst van het geduld. De eerste helft van je race gecontroleerd, de tweede helft sneller. Zo voelt een race pas écht goed.
Blessures & herstel: het spel van balans
- DOMS (Delayed Onset Muscle Soreness) – Spierpijn die je pas later voelt. De dag na een zware training loop je de trap af als een pinguïn.
- Overbelasting – Te veel, te snel, te vaak. Hardlopers leren soms pas luisteren als hun lichaam schreeuwt.
- Foam rolling – Zelfmarteling met een schuim(foam)roller. Pijnlijk, maar effectief.
- Cross-training – Fietsen, zwemmen, krachttraining. Even geen impact, maar wel sterker worden.
In it for the long run
Hardlopen is simpel, maar het gaat om zoveel meer dan alleen stappen zetten. Het is een gevoel. Een ritme. Een manier van leven. En als je de taal van het lopen spreekt, begrijp je waarom iemand op zondagmorgen met zware benen maar een grote glimlach zegt: “Mooie duurloop, die laatste kilometers voelde ik alles, maar ik had ‘m.”
Dat is waarom we rennen.
Wil je meer van dit soort verhalen en inzichten? Abonneer je op mijn nieuwsbrief en blijf op de hoogte van training, prestaties en blessurepreventie.
Frans